Bunga ng Kasalanan ni Cirio H. Panganiban (Repleksyon)

       Ang Bunga ng Kasalanan ni Cirio H. Panganiban ay tunay na isang malaking ambag sa mundo ng literatura. Naipamalas  niya ang angking galing sa pagsulat sa pamamagitan nang mga angkop at makapangyarihang salita na naging daan upang maging epektibo ang kanyang akda sa mga mambabasa na katulad ko. Gaya na lamang ng habang binabasa ko ito ay nabatid ko ang malalalim na salita na kanyang ginamit. Kaya naman naisip ko na hindi lamang dapat basta bastang pagbasa ang iyong gagawin, kundi basahin ito ng may pang-unawa at isapuso ang aral na natutunan sa kwento.

      Ayon sa kwento, mayaman at sunod sa layaw sa buhay ang mag-asawang Rodin at Virginia, ngunit hindi sila ganoon kaligaya sapagkat wala silang anak. Kahit pa nga ang pamimintakasi nila sa mga santo sa Ubando, Bulacan ay hindi pa rin naging sapat upang mabiyayaan sila ng anak. Subalit nang mapagbigyan naman ang kanilang hiling na magkaroon ng supling sa pamamagitan ng sensiya ay saka naman sila nagdudang mag-asawa sa kanilang mga sarili bilang mga magulang. Pinaniwalaan pa nila na isang bunga ng kasalanan ang sanggol na isinilang ni Virginia. Wari mo'y gumawa sila nang kanilang saariling multo na kinatatakutan pero ang totoo ito'y kanilang imahinasyon lamang.

        Sa aking palagay, dito ipinapahiwatig na minsan akala natin na ang mga hinihingi o ipinagdarasal natin sa ating Panginoon ay walang tugon mula sa Kanya. Pero ang totoo matagal na niya tayong tinugon sa ating mga kahilingan, bulag lamang tayong mga tao na makita o bigyang pansin na sa Kanya galing ang mga pagpapalang ito. Dahil masyado nating itinutuon ang ating pansin sa mga problema, kumbaga hindi natin lubusang ipinagkakatiwala ang buhay natin sa Panginoon. Kagaya na lamang ni Virginia, na kahit gaano man siya kamadasalin ay hindi niya pa rin naiwasan sa huli na pagdudahan ang ipinagkaloob na anak sa kanila ni Rodin.

Buod ng Bunga ng Kasalanan ni Cirio H. Panganiban

      May sampung taon nang kasal kay Rodin ang madasalin, palasimba at mapagluhod sa mga tabi ng mga "confessionario" na si Virginia. Ngunit sa loob ng mahabang panahon na ito ng kanilang pagsasama, gaano man sila karangya at sunod sa layaw sa buhay, ay hindi sila ganoon kaligaya sapagkat wala silang anak na magbibigay tanglaw sana sa kanilang mag-asawa. Kahit pa ang pamimintakasi nila kina San Pascual at Santa Clara sa Ubando, Bulacan ay hindi pa rin sapat upang mabiyayaan sila ng anak.

       Ngunit dahil sa hiwaga ng sensiya, sa wakas ay nagdalang tao si Virginia at nagsilang nang isang malusog na sanggol na lalaki. Gayon na lamang ang katuwaan ni Rodin at nadama niya sa unang pagkakataon ang pagiging isang ama kung kaya't inalayan niya ng isang matamis na halik, halik ng kanyang pangalawang pag-ibig, sa noo ang kanilang panganay.

     

     Subalit si Virginia, na palibhasa'y madasalin, marupok ang puso at may takot sa Diyos, palibhasa'y mahina ang pangangatawan noon gayundin ang kanyang pag-iisip, ay unti unti niyang pinagdudahan ang kalinisan niya bilang isang ina. Ibig na niyang maniwala na siya'y makasalanan, dahil sa kasakiman nila sa kaligayahan at sa panghihinayang na wala silang anak na magmamana ng lahat ng kanilang kayamanan at papangyarihin pa ang katarungan ng isang hamak na doktor.

       Dahil sa paniniwala niyang ito, ay hinawi niya ang pag-ibig sa panganay na anak. Pinagkaitan ng matamis na katas ng dibdib, pinagtiklupan ng duyan sa bisig ng kanyang mga kamay at pinagdamutan ng isang halik ng isang ina. At dala na rin ng kalupitan ng kanyang pag-iisip ay ganap niyang pinaniwalaan na ang sanggol na kanyang isinilang ay bula lamang ng mga gamot na pinaghalo-halo ng karunungan, at tuluyan na niyang nilimot ang pagiging isang ina at wala na siyang ginawa kundi ang magdasal sa altar ng mga Birhen at humingi ng tawad sa Diyos.

     Nang minsang nakita niyang iniuwi ni Rodin ang kanilang anak ay nag-aapoy ang mga mata niyang sinabi sa asawa na ang batang yao'y isang "Bunga ng Kasalanan" at hindi nila iyon tunay na anak. Dumating pa sa punto na muntikan nang malagay sa peligro ang buhay ng walang malay na sanggol ngunit salamat sa kaliwanagan ng isip na ibinigay ng Panginoon at nagising sa katotohanan si Virginia. Kaya't pagkakita sa anak ay agad niya itong pinupog ng sanlibong halik at saka sinabing, "Ito ay aking anak!" na sinang-ayunan naman ni Rodin.

      Mababakas sa mukha ng mag-asawa ang saya sa nakikitang supling na bunga ng kanilang malinis at tapat na pagmamahalan. Yaong kabaliwan ni Virginia ang tinatawag na bunga ng kasalanan.